Markmið þessarar blog-síðu er að ýta undir skemmtilega leiki í tengslum við arkitektúr, með menntun og fræðslu að leiðarljósi. Í athugasemdakerfi gefst gestum síðunnar kostur á að tjá skoðanir sínar og hugsanir, á skýran og skilmerkilegan hátt, þannig að til verði umræða á uppbyggilegum og jákvæðum nótum. Einnig eru gestir hvattir til að skissa lengra með myndir sem birtast á síðunni og senda ritstjóra sem hugsanlega birtir þær í kjölfarið. Njótið vel og gefið hugmyndafluginu lausan tauminn.

Tuesday, May 30, 2006

Arkitektónískar stjórnmálaskýringar

Allir unnu einhvern veginn í kosningunum á laugardaginn, meira að segja Framsóknarmenn. Það sem stendur þó upp úr er tvímælalaust gott gengi Vinstri-grænna en fylkingin er á uppleið á flestum vígstöðvum. Sú staðreynd, að kjósendur séu orðnir meira meðvitaðir um umhverfismál en áður, er ekkert nema jákvætt. Sjálfstæðismenn hafa á sama tíma ekki aukið fylgi sitt að ráði, þrátt fyrir að vera “bjargvættir” Íslands með Kárahnjúkavirkjun og stóriðju.

Annars er mikið rætt um svokallað “pólitískt landslag” þessa dagana sem er n.k. túlkun á súluritum, gjarnan tveggja turna tal. Í þessu samhengi er þó mun áhugaverðara að velta fyrir sér pólitísku landslagi í arkitektónísku samhengi. Er fylgi milli ákveðinnar gerðar bæjarmyndar og einstakra flokka í kosningum?

Í Gallup könnun, sem kynnt var í kvöldfréttum Ríkisútvarpsins síðastliðinn föstudag, var greint frá fylgi flokka ef miðað væri við búsetu í einstökkum hverfum í Reykjavík. Þar kom margt áhugavert fram. Einungis þriðjungur kjósenda í 101 kjósa Sjálfstæðisflokkinn á meðan Vinstri grænir koma sterkir inn og fá atkvæði fjórða hvers íbúa. Í Grafarvogi er þó eitthvað annað upp á teningnum en þar eru hátt í 60 prósent íbúa sem merkja við D á meðan aðeins um 5 prósent merkja við V. Framsóknarmenn skjóta langt yfir í Vesturbænum með lítil 2 prósentustig en fara upp í ellefu prósent í nýjustu hverfum borgarinnar.

Framsóknarmenn sem flytjast á mölina eru greinilega frekar efins með þann ráðahag og millilenda í svefnhverfunum, í útjaðri borgarinnar. Vilja vera nálægt sveitinni og náttúrunni sem er s.s. alls ekkert óeðlilegt.

Sjálfstæðismenn hafa greinilega lítið á móti borg bílsins sem er dreifbýl, með eitt einbýlishús á hverri lóð en án hefðbundins miðbæjar. Því til stuðnings er gott gengi þeirra í Garðabæ sem er í fljótu bragði einn kuldalegasti bær landsins. Aftur á móti eru þar mörg flott hús og jafnvel spennandi dæmi um arkitektónískar tilraunir.

Þrátt fyrir fáein, spennandi einbýlishús er malbik-bæjarmynd Sjálfstæðismanna heldur þunglamaleg, sé miðað við helstu vígstöðvar vinstrimanna í þéttbyggðri miðborginni. Það þarf ekki að eyða mörgum orðum í kosti slíkrar borgarmyndar sem því miður er of lítið af á Íslandi.

Allir vilja hafa fallegt og notalegt í kringum sig en fagurfræðileg nálgun virðist þó gróflega skiptast í tvennt eftir stjórnmálaskoðunum. Hægrisinnaðir fagurkerar sem byggja sér einbýlishús leggja mikla áherslu á vandaðar og glæsilegar útfærslur í minnstu smáatriðum. Um vönduð vinnubrögð er ekkert nema gott að segja. Glæsileika fylgir þó oft megn peningalykt sem getur eyðilagt fyrir fegurðinni. Vinstrimenn sjá aftur á móti fegurðina í stærri heild og vitneskjunni um samfélag.

Hvað varðar rýmistilfinningu þá vilja hægrimenn hafa skýrt, afmarkað rými í kringum sjálfa sig og sína fjölskyldu á meðan vinstrimenn vilja hafa þetta rými stærra og deila því með fleirum. Nýtt og glæsilegt yfirbragð er hægrimönnum að skapi á sama tíma og aldur umhverfis og húsa skipa stóran sess hjá vinstrisinnum, svo ekki sé minnst á sterk tengsl við ósnerta náttúru. Það athyglisverðasta í þessu er hvað form og litir skipa í raun lítinn sess, á meðan huglæg tilfinning um fegurð er í sterkara samhengi við stjórnmálaskoðanir.

Thursday, May 25, 2006

Kuldi og kosningar

Var búinn að skrifa heilann helling af kynnum mínum við prinsinn í Ahmedabad. Undarlegt alveg en segi frá því seinna. Það er nefnilega svo ótrúlega kalt að ég hreinlega hef ekki dug í mér til að klára færsluna. Einnig ætlaði ég að gera stólpagrín af auglýsingabæklingi Sjálfsæðismanna í Reykjavík en ég nenni því ekki heldur. Skil samt ekkert hvað þau eru að pæla með þessu. Okkur kjósendum kemur það ekkert við að Vilhjálmur þessi (sem yfirleitt hefur virkað sem harður kerfiskall) sé inn við beinið krúttlegur kærleiksbangsi eða að einhver kona í 7. sæti finnist skemmtilegt á kaffihúsi með vinkonuhóppnum. Segist svo vera hægri græn: “Geðveikt umhverfisvæn sko”

Það jákvæðasta við þessa kosningabaráttu er þessi heimasíða: http://www.rvik.blogspot.com/ Stórskemmtilegir útúrsnúningar alveg.

Annars eru þessi báráttumál flokkana svo keimlík að það eina sem fólki finnst spennandi er hvort Framsóknarmenn nái manni inn eða ekki, sem og að finnast þeir púkó. Þar sem allir virðast blessunarlega hafa séð ljósið til vinstri (og nú vonum við að Sjálfstæðismenn hafi ekki bara verið að þykjast) þá er kominn tími til að þessar fylkingar vinni saman af einhverju viti. Þessi endalausa morfis árátta er fyrir löngu orðin þreytandi.

Sunday, May 14, 2006

Ljósmyndir af dýrum eða mönnum?

Til að byrja með fannst mér óviðeigandi að taka myndir af fólki, nema það bæði sérstaklega um það. Spurningin var hvort við gætum bara mætt til framandi landa og hegðað okkur eins og í einni stórri “safari” ferð? Gátum við verið áhorfendur af öðru fólki?

Annað kom á daginn. Framandi útlit okkar, rauða hárið mitt og krullurnar hans Johans, vöktu gríðarmikla athygli. Indverjarnir tóku gjarnan myndir af okkur eins og við upplifðum einn daginn í bænum Mount Abu. Vorum á ganga á vegi við stöðuvatn þegar það stoppar bíll sem átti leið um. Út koma tvö ung pör. Biðja okkar að koma með sér að vatninu. Tala ekki beint við okkur en vísa okkur á stað sem heppilegur er til myndatöku. Mynd, með fallegt vatn í baksýn, er tekin. Sagt er: “Thank you” með bros á vör og þau hverfa jafnskjótt og þau birtust.

Þarna vorum við skildir eftir, eins og hundar með skottið milli lappanna. Útlit okkar eitt var áhugavert, ekki við. Okkar fannst þetta pínulítið barnalegt en þetta var þó lítið mál. Ljósmyndir við vatn skaða engann.

Um einum og hálfum mánuði seinna lenti Johan í því að verða veikur og fara á spítala. Til að gera langa sögu stutta neyddist Johan til að fara heim til Danmerkur í kjölfarið, honum líður þó vel núna og allt í góðum málum. Spítalavistin hans var þó í meira lagi athyglisverð. Þegar honum batnaði var hann fluttur inn á n.k. lúxus-sjúkraherbergi, þar sem hann lá einn með tveim sjónvarpstækjum og baðherbergjum. Á fimm mínútna fresti kom svo annað hvort sjúkraliði eða hjúkrunarfræðingur til að glápa á nýju dýrategundina á spítalanum.

Einhvern veginn finnst manni að fullorðið, menntað fólk verði að gera betur en þetta. Hélt að það væri einn af grunnþáttum kurteisinnar að glápa ekki á aðra. Indverjar hika hinsvegar ekki við að stara eftir hvítu fólki, kalla á eftir þeim eða trufla á einhvern ótrúlegan hátt. Þetta er þó lítið mál ef miðað er við nýlendufurstana sem voru þarna forðum. Í þeirra augum voru íbúar n.k. dýr sem unt var að ráðgast með.

Það virðist vera að þegar öðruvísi fólk ber á góma og ekki myndast tenging fljótt, þá myndast gjá skilningarleysis (sama skilningaleysi og ríkir milli manna og dýra) í staðinn. Sjálfum leið mér undarlega þegar allt fólkið var orðið að dýrum í mínum huga. Gat ég leyft mér að hugsa svona? Það var ekki spurning hvort ég gæti það, ég gerði það og í undirmeðvitundinni hafði ég eflaust hugsað svona lengi áður en ég fór út. Hugsunin sem slík var og er því ekki röng. Sökum skilningsleysis míns á tilveru þessa fólks kom hugsunin einfaldlega fram.

Það er hinsvegar mikilvægt að fólk minni sjálft sig á að þarna er fólk á ferðinni. Annars gæti farið á sama veg og gerðist á nýlendutímanum. Ennfremur verðum við Vesturlandabúar að átta okkur á að við erum líka dýr í þeirra augum og það framandi tegundir. Við erum ekki áhorfendur í þessum löndum heldur erum við aðal viðfangsefnið. Aðeins að því leyti erum við stórmerkilegar verur.

Monday, May 08, 2006

Á Indlandi var magnað

Fyrir viku síðan kom ég aftur til Danmerkur frá Indlandi og í gær lenti ég á Íslandi. Ég hef verið spurður hvort það sé gott að vera kominn aftur í siðmenninguna. Jú, gott að vera kominn aftur en stóra spurningin er hvort ég hafi verið í siðmenningu eða ekki?

Ætla ekki að fara svara þessari spurningu núna. Aðeins of stór í einum munnbita. Mun þó henda fram nokkrum færslum um ferðina á næstu dögum. Það bar margt merkilegt á góma. Mögnuð ferð. Snilld.