msn

Undarlegt með msn. Þar getur fólk gert alveg undarlegustu hluti nú til dags. Til dæmis nefnt sig eitthvað annað en það í raun og veru heitir. Og þetta frelsi, til að heita eitthvað annað, er auðvitað ofnotað eins og ég veit ekki hvað. Ég er s.s. ekkert skárri með þetta, auglýsti sjálfur bloggið mitt með þessum hætti. Örugglega enginn sem læsi þetta hér ef ég hefði ekki getað breytt msn nafninu mínu. Sumar nota þetta svo í politískum áróðri og aðrir lýsa vanþókknun sinni á þjóðfélaginu með því að kalla sig ”Bananalýðveldi” eða ”51 ríkið”. Það finnst mér reyndar geðveikt sniðugt. Hef ég þannig get fylgst með þjóðfélagsumræðunni í gegnum einn ágætan frænda minn. Sumir kalla sig eftir einhverjum frægum. Spennandi að vita hvort einhver kalli sig ”Bjarki G. Halldórsson” eða ”Bjarkitekt”? Pottþétt einhver.

En eitt skil ég þó ekki. Það er fólk sem skráir sig inn og heitir kannski nafnið sitt og svo í sviga ”laver projekt”. Fólk er að gefa það til kynna að það sé duglegt og sé að vinna í gríðarmiklu verkefni en vera svo bara alltaf á msn! Ég leyfi mér að efast um þennan dugnað. En skrítnara þegar þeir sömu segjast svo, með nafninu sínu, vera að deyja úr stressi og vera í tímaþröng!

Já það er nokkuð ljóst að msn er hinn argasti tímaþjófur. Sérstaklega þegar fólk eyðir tíma sínum í að gefa út yfirlýsingar um að vera að gera verkefni.

Reykingar

Ef ég fylgist rétt með þá er til umræðu á alþingi að banna reykingar á kaffihúsum. Ekki amalegt fyrir óreykingamann eins og mig. En greyið allt reykingafólkið. Rosalega er verið að skerða persónufrelsi þessa fólks! Nú getur það ekki reykmettað föt okkar hinna, skaðað heilsu okkar og það þarf að anda að sér hreinu lofti. Og kannski hættir greyið fólkið að reykja. Og hvað gerir það þá? Hvað á þetta fólk að gera við 500 kallinn sem það sparar á dag? Svo ég tali nú ekki um þessi aukaár sem það þarf að lifa? Hræðilegt alveg! Hvert stefnir þetta þjóðfélag? Mér er spurn?

Og við sem ekki reykjum! Getum ekki eytt tíma okkar í að finna reyklaust kaffihús. Getum ekki lengur tekið tillit til vina okkar sem reykja með því að fara á kaffihús með reyk. Aumingja við.

Aumingja allir!

Tölvutal

Um daginn gerðist svolítið undarlegt. Ég kveikti á tölvunni, skrifaði leyniorðið, sá bakgrunnsmyndina koma upp og fallega windowslagið var spilað en svo ekkert meir, bara stop! Slökkti og kveikti aftur en, nei. Hringdi í norska vin minn, Magnús, sem kom og varð hissa. Þetta var á sunnudegi og ég gat ekkert gert. En þvílíkir duttlungar í tölvunni, spila þetta lag alltaf hreynt, sýna mér bakgrunninn en hætta svo bara, svona alveg í miðjum klíðum! Og ekkert að gefa neinar útskýringar. Dramadrottning.

Daginn eftir fór ég svo til tölvugúruanna í skólanum. Þeir vildu kíkja á málið og sögðu að þetta væri tæplega stórmál. Tóku tölvuna í sínar hendur og sögðu mér að koma seinna að ná í hana. Fékk hana föstudaginn eftir. Og það var eiginlega ekkert að, henni hafði bara ekki tekist að “uppgradera sig” almennilega og í kjölfarið bara nennti hún ekki!

Já tölvur, þar skortir mig skilning! Lærði smá tölvunarfræði i menntó, en þar virkaði allt mjög rökrétt. Bara 0 og 1, boolean algebra, kíló-,mega- og gígabæt og þá var þetta komið. En svo þegar maður eignast tölvu þá þarf maður samt að hugsa um hana eins og hundinn sinn, annars bara allar líkur á hún nenni ekki! Mér finnst tölvur vera duttlungafullar. Þær eiga ekki að geta hugsað sjálfstætt en gera það samt! Svo er verið að þróa gervigreind hjá tölvum. Þær eru löngu búnar að tileinka sér sjálfstæði. Framtíðarsýnin úr Kubrick myndinni, 2001, er runnin upp.

Eða kannski er það bara ég sem er að ímynda mér? Tölvufræðingar myndu eflaust túlka vandann öðruvísi. Þeir reyna ekki að skilja tölvuna sem slíka heldur alla rökfræðina á bakvið. Í því er kunnátta þeirra fólgin. En fyrir vikið kunna þeir líka að “prógramera” duttlungafullar tölvur. Að búa til vírus er víst ekkert geðveikt flókið, hef ég heyrt. Sem betur fer eru fæstir tölvugúrúar þannig innrættir að þeir vilja skemma fyrir öðrum. En þeir hafa svo sannarlega valdið til þess. Gúrúarnir í skólanum mínum eru t.d. ótrulega mikilvægir, en að sama skapi vanmetnir. Þeir gætu eflaust auðveldlega sent út vírus til allra nemanda skólans og farið svo í verkfall. Fá örugglega ekkert sérstaklega vel borgað hjá svona ríkisreknum skóla.

En nú er skólinn minn bara lítið samfélag. En hvernig standa málin þá í stóru samfélagi? Í vestrænum heimi er gríðarlega margt háð tölvum. Bankar, verslunarkeðjur, innra net hins opinbera og svona má lengi telja. Það er því nokkuð ljóst að mikilvægar móðurtölvur mega síður komast í rangar hendur. Móðurtölva! Undarlegt orð. Magnað að persónugera hlut á þennan hátt. Orðið tölva líka athyglisvert, samansett úr orðunum tala og völva (spákona). Útpælt.

Tölvur eru líka ótrulega einstaklingsbundnar og persónulegar. Þar af leiðandi getur einkalíf fólks farið úr skorðum. Nefnilega ófáir sem eiga í ástarsambandi í gegnum “laptoppinn” sinn! Svo ég tali nú ekki um þá sem stundar veruleikaspil á netinu. Félagsleg tenging við tölvur er orðin ótrúlega sterk. Svo þegar einhverjir tölvuþrjótar ná að brjótast inn i einkatölvur, sem er víst líka alveg mögulegt, þá eru þeir gjarnan að klippa á mikilvæg tengsl við umheiminn. Félagsfræðileg tölvunarfræði, er nýtt fræðiorð.

Tölvur eru ekki bara dauður hlutur, þær eru fyrirbæri sem ber að umgangast með fullri virðingu. Líka nokkuð ljóst að þeir sem búa yfir tölvukunnáttu eru að verða hornsteynar samfélagsins. Þá ber að virða. Þeir verða líka að bera virðingu fyrir kunnáttu sinni og mikilvægi hennar. Tölvusiðfræði! Það ætti að vera meira í umræðunni. Gott og illt í tölvuheiminum. En þegar á botninn er hvolft er eflaust mikilvægast að vera óháður tölvum. Geta fleygt laptoppnum í höfnina, gengið á næsta bar og bara verið kúl!

Fagurfræðileg læknisfræði

Allt er nú til. Var að vafra á Vísindavefnum góða og rakst á grein um læknablóðsugur. Hafði nú einhvers staðar heyrt um svoleiðis, samt svo skrítin tilhugsun. Nú er ég ekki líffræðingur og þess vegna allt svona frekar framandi. Reyndar meiriháttar áhugavert. Verð þó að játa að aldrei dytti mér svona nokkuð í hug, að nota blóðsugur í lækningaskyni. Hugmyndaflugið hjá þessum læknum!

Í mínu tilfellu vekja blóðsugur upp viðbjóð. Þar af leiðandi ættu þær að gera ógagn. En þær geta að vísu gert mikið gagn. Reyndar athyglisvert að ef nánar er litið á þær aðferðir sem gjarnan eru notaðar til að lækna fólk, þá er nú ekkert sem virkar mjög rómantískt. Fá sprautu í rassinn. Taka inn bragðvond lyf. Vera skorinn upp. Allt svo mótsagnarkennt.

Ef ég væri læknir, með mínar hugmyndir um læknisfræði, þá myndi ég t.d. segja við sjúkling með magaverk:
“Þú færð þennan kött hér í viku. Láttu hann liggja í kjöltu þinni tvisvar á dag, klukkutíma í senn og magaverkurinn hverfur”.
Það færi enginn sjúklingur heim með blóðsugur i krukku. Læknirinn, ég, trúi því að þægilegheit lækni.

En af hverju er ég að hugsa þetta? Er þetta fagurfræðin í mér? Uppskurður skilur eftir ör og svona pælingar? Hvað er þá hægt að segja um lýtalækningar? Þar er mesta mótsögnin. Til að vera fallegur er oft alveg viðbjóðslegum aðferðum beitt, sem ég hef séð í þáttum í danska sjónvarpinu (Danir eru með einhverja þráhyggju hvað varðar heimildarþætti um lýtalækningar). Lýtalækningar eru þó á sinn hátt “lúxuslækningar” en í praksis (afsakið slettu), enginn lúxus. Þær eru ekki lífsnauðsynlegar, meira svona afsprengi ófrumlegra hugmynda um fegurð.

En hvaða lærdóm er hægt að draga? Til að lifa góðu og fallegu lífi, þá þarf fólk að ganga í gegnum eitthvað viðbjóðslegt af og til? Svona stærfræðileg jafna. Veit ekki? En það skal enginn læknir klístra á mig blóðsugur til að mér líði betur.