Íþróttahornið

Las einhvers staðar að íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu hefði tapað 4-0 fyrir Króutum. Þeir eru, eftir minni bestu vitund í 94. sæti á styrkleikalista fifa. Athyglisverða í þessu samhengi er að það séu til svona mörg lönd til að Ísland geti verið svona neðarlega. Reyndar held ég að það séu til hátt í 200 lönd í heiminum. Samvkæmt því er Ísland bara í efri kantinum. Duglegir. Kannski væri svolítið flott ef Ísland væri númer hundrað og eitthvað? Alltaf gaman þegar komnir eru þrír tölustafir í samhengið, eins og þegar fólk er meira en hundrað ára.

En að öllu gamni sleppt. Þessi árangur Íslendinga er eiginlega fyrir neðan allar hellur. Þeir stóðu sig nefnilega vel þarna um árið. Það vandræðalega í þessu öllu, er að síðustu ár hafa verið reist held ég fjögur eða fimm fótboltahús. Þau eru risastór og mengun fyrir augun. Örugglega fokdýr í þokkabót. Hvað væri hægt að reisa hús fyrir marga heimilisleysingja í 3. heiminum fyrir þessa peninga? Vandræðaleg tilhugsun.

En þetta átti svo sannarlega að lyfta Íslenskri knattspyrna í hæstu hæðir. Norðmenn höfðu gert þetta og þá þótti sjálfsagt að apa eftir þeim. Herma eftir Norðmönnum? Normenn eru góðir í skíðagöngu, ekki fótbolta. En ástæða þess, að Íslendingar gátu eitthvað áður, var auðvitað sú að þetta voru kappar sem æfðu í snjó og slyddu, roki og rigningu. Menn eins og Albert Guðmunds og svona hetjur. Veðrið gerði þá að harðjöxlum sem létu ekkert á sig fá. Annað en þessi fótboltahús, gera strákana okkar að algjörum "fimsum" (dönsk sletta, fims dregið af feminin sem þýðir kvenlegur). Já, þetta eru fims og ekkert annað sem pása upp á hárgreiðsluna í miðjum landsleik og blása á sér hárið í hálfleik.

Annað er þó hægt að segja um íslenska kvennalandsliðið. Þær eru góðar. Ólíkt meiri karlmennska þar á bæ. Frá og með deginum í dag verða það stelpurnar okkar!